365 / 7 / 24

Het lijkt ondertussen al een onoverzienbare periode dat ik hier nog wat heb gepost op deze blog. Niet omdat ik u het niet meer zou gunnen, maar eerder als een gebrek aan een routineuze benadering van het schijnbaar eindeloos continuüm dat een mensenleven aanreikt.

Vermits mijn verwachtingen ten opzichte van u, gezien uw competenties, hoger liggen dan deze die u koestert van mij kan ik het mij permiteren om in deze post beknopt te werk te gaan.

De economie draait
365 dagen per jaar,
7 dagen per week,
24 uur per dag.

Bedrijven gaan steeds op zoek naar opportuniteiten waar zij de beste goederen en diensten aan de meest voordelige prijs kunnen aankopen. Waar ter wereld dat ook mag zijn. Naïvelingen zouden wel eens durven geloven dat het alleen maar zou gaan om goedkope rijststokjes en ander fraai speelgoed uit Aziatische gebieden. Maar India vormt op dit moment een van de regio's die zich het meest naar een dynamische kennisecononomie aan het ontwikkelen is. Dit alles tot groot jolijt van Europese en Amerikaanse bedrijven.

Wanneer u gaat slapen beste lezer, staat er in India iemand op die misschien begint te werken aan de boekhouding van het bedrijf waar u voor werkt. 's Avonds stuurt hij alles netjes via internet door naar uw baas die 's morgens bij zijn aankomst op het bureau de cijfers netjes in kaart voor zich liggen heeft.
Op dezelfde manier als de programmeurs van computerbedrijven op hetzelfde ogenblik de vooruitgang van het werk van hun collegae uit de andere kant van de wereld controleren. Werk gedaan aan minder dan de helft van de prijs.

Zullen wij al onze goederen en diensten hier kunnen houden? Ik hoop dat u ondertussen zich de naïviteit mag besparen.
Wij maken ons wijs de automobielindustrie te kunnen behouden door oversubsidiëring; ondertussen geven we de Chinezen en andere lage-loners mooi de kans hun auto's te perfectioneren tegen dat ze hier op de markt zullen komen in plaats van de concurrentie met hen aan te durven gaan. Mooie graantjes vandaag, maar een graanjever stoken zal er in de toekomst niet in zitten met zo'n attitude.

Wat blijft er dan voor ons? Natuurlijk zal men niet met al onze diensten gaan lopen; niet alles kan zomaar aan de andere kant van de wereld kunnen worden bedacht; Er zal een grote nood zijn aan diensten die lokaal verankerd zijn. Laat die lokale economie nu nood hebben aan loodgieters, metsers, bakkers en beenhouwers. Zij vormen het beroep van de toekomst van de Europese kenniseconomie zonder dat er ook maar een woord staat vermeld in de fameuze Lissabon-strategie. Heeft u in dit land al geprobeerd een loodgieter te vinden? Ik hoop dat de kapotte verwarming komt voor de koude winter anders zal u ongetwijfeld kou lijden.