Personne n'est au fond, plus tolérant que moi. Je vois

des raisons pour soutenir toutes les opinions; ce n'est

pas que les miennes ne soient fort tranchées; mais je

conçois comment un homme qui a vécu dans de cir-

constances contraires aux miennes a aussi des idées

contraires.

Strendhal, Brouillon d'article, 1832

Geschiedenis

In het leven blijven altijd de dingen waar het nooit om begonnen is bewaard.

Harry Mulisch, Het Stenen Bruidsbed







Harry Mulisch, ongetwijfeld de top der Nederlandstalige letteren en mijn persoonlijke rots in de branding. Jammer dat schoonheid niet te begrijpen is.

De Waarheid

[…] out of the pecuniary and political pressures

and fashions of the time, economics and larger

economic and political systems cultivate their

own version of truth. This last has no necessary

relation to reality. No one is especially at fault;

what is convenient to believe is greatly preferred. […]

J.K. Galbraith in The Economics of Innocent Fraud[1]

Wie in dit land de media wat volgt, blijkt te moeten vaststellen dat er elke dag zowel ten noorden als ten zuiden van ’s lands taalgrens beslissingen worden genomen die de wetten van de logica een verrassend nieuwe wending proberen te geven. Een beeld dat jammer genoeg behoort zo stilaan behoort tot de vaste perceptie van de lezer; meestal lijkt de beslisser onwetend te zijn geweest in de materie of doet zich zo voor.

Ook het bedrijfsleven kampt kamt wel eens met die onkunde, maar daar wordt in eerste instantie niet met belastinggeld gespeeld. Wat niet gezegd kan worden van de vele politieke mandatarissen waaraan België zo rijk is. Onze rijkdom aan politieke mandatarissen is omgekeerd evenredig aan onze natuurlijke grondstoffen.

Het politieke discours lijkt meer dan ooit te steunen op (halve) onwaarheden. De VLD doet de mensen al jaren geloven dat iedereen meer dan 50% belastingen op zijn inkomen betaalt. En niemand durft opmerken dat ze zich hiervoor baseren op de nationale belastingdruk en dat daar ook de vennootschapsbelasting en (veel) meer in zit. In werkelijkheid betaalt slechts een kleine minderheid het hoogste belastingtarief en zijn er heel wat meer inkomens in de lagere schijven die baat hebben bij een meer progressieve belasting, willen we een sociaal bloedbad door het instellen van de vlaktaks voorkomen.[2]

Het ‘VB’ wil ons doen denken dat onze medemens gevaarlijker is dan ooit te voren. Flits terug naar de Middeleeuwen en u zal al snel een compagnon de route vinden om samen naar onze veilige tijden terug te keren. Alles is relatief.

Maar het grootste gevaar lijkt te schuilen in de sp-a. Zo is er het stilaan welbekende ‘gratis-verhaal’ waarvan het de mensen vrij staat er al dan niet in te geloven – en waarvan men vervolgens spijt krijgt, omdat men er überhaupt ooit in geloofd heeft ; de volkssoevereiniteit zoals dat heet… Maar ondertussen is de partij ook bezig met een verzuiling van de overheidsdiensten en -administratie. Haar civil servants, in oorsprong bedoeld als sociaal bewogen dienaars van de maatschappij (non ministrari, sed ministrare…) zijn steeds vaker 'political servants’. Jannie Haeck (sp.a) wordt door vice-premier Johan Vandelanotte (sp.a) benoemd tot gedelegeerd bestuurder van het onder zijn gezag staand overheidsbedrijf NMBS. Frank Vandenbroucke (sp.a) benoemt Fons Leroy (sp.a) tot administrateur-generaal van de onder zijn gezag staande overheidsadministratie VDAB. Norbert Debaetselier (sp.a) zou aan zijn eigen vertrek naar de Nationale Bank werken, tot nader order nog steeds een overheidsinstelling.

Frank Vandenbroucke (sp.a) benoemt Fons Leroy (sp.a) tot administrateur-generaal van de onder zijn gezag staande overheidsadministratie VDAB. Norbert Debaetselier (sp.a) zou aan zijn eigen vertrek naar de Nationale Bank werken, tot nader order nog steeds een overheidsinstelling. Lukas Vandertaelen (Groen! doch niet gespaard van wat opportunistische liefde voor sp.a) werd door Bert Anciaux (sp.a-spirit) op bekoorlijke wijze meegezogen in een politieke paringsdans om hem vooralsnog tot de zijne te maken, zij het dan wel in het rode en niet in het groene blok. Zij bezegelden hun baltsgedrag met de intendance van het Vlaams Audiovisueel Filmfonds voor Mijnheer Vandertaelen. Moge de lezer zich geen illusies maken, dit is slechts een bloemlezing: de eigenlijke lijst is eindeloos langer.

Al deze vertrouwelingen vallen buiten de soevereine volkswil maar kunnen meer dan ooit de partijlijn van de sp.a uitzetten. De uiteindelijke medewerking moet na de minister nog steeds van de administratie komen die zich voortaan uit politieke dankbaarheid onverdeeld positief zal opstellen tegenover elk plan dat het sp.a-hoofdkwartier verlaat. Hoe fout de plannen ook mogen zijn, hoe ze ook mogen ingaan tegen elk gezond verstand: de administratie zal ervoor gaan. Alles ter meerdere ere en glorie van de partij. En haar mensen én hun inkomens.

Tot aan hun pensionering zullen onze vrienden op rozen zitten - een zekerheid waarvan de gemeenschap enkel eens kan dromen. Ze hebben immers niet alleen invloed zolang ze er recepties afschuimen en hun handtekening onder beslissingen zetten. Het zal bovendien ook jaren duren om de politieke cultuur die ze propageren uit te roeien.

We betalen er ondertussen wel belasting voor.

[Dit artikel verschijnt normaal binnenkort ook in Dialoog, het tijdschrift van de Christen-Democratische Studenten]

---

[1] J.K. Galbraith, The Economics of Innocent Fraud, Pinguin Books, London, 2005, p.2

---

[2] Meer hier over in A. Decoster, De Vlaktaks, Leuven, Juni 2005 http://www.econ.kuleuven.be/ew/academic/econover/Papers/vlaktaks.pdf