iets-voor-iets-isme?

Toen de nazi's de communisten arresteerden
heb ik mijn mond gehouden.
Ik was toch geen communist?

Toen ze de sociaal-democraten opsloten heb ik gezwegen.
Ik was toch geen sociaal-democraat?

Toen ze de katholieken arresteerden
heb ik niet geprotesteerd.
Ik was toch geen katholiek?

Toen ze mij arresteerden
was er niemand meer
die kon protesteren.

(Dominee M. Niemoeller)

"I find it fascinating that we can still improve diesel technology, even after more than one hundred years of ongoing development."

Andreas Donderer, MAN B&W DIESEL, diesel mechanic

in Man Aktiengesellschaft, Annual Report 2004, p68

De rede van de bekwaamheid

MARC VERWILGHEN.

Nee, we gaan er geen robbertje partijpolitiek gekissebis van maken. Een gevaar dat wel steeds om de hoek schuilt wanneer media over iets gaan berichten in een land waarin het geheugen van het leeuwendeel van de politici niet verder reikt dan de jongste uitgave van hun favoriete krant.

Het lijkt alsof het moet geleden zijn van het Congres van Wenen (1815) dat de ogen van onze Vlaamse journalisten van onder hun kerktoren weg weids nog eens naar Frankrijk waren gericht; de verwijten na het referendum over de Europese Grondwet buiten beschouwing gelaten.

De Raad van Europa – met zetel in Straatsburg – kan dan ook alleen maar op enige aandacht rekenen binnen de Vlaamse pers wanneer er nog eens geheel toevallig een landgenoot kans maakt een plaatsje hoger te schuiven op de protocollaire lijst van de eminente organisatie. Wat dan ook opvalt in de berichtgeving. Geheel niet op de hoogte zijnde van wat er zou kunnen afspelen in de internationale sfeer wordt elke beslissing of (persoonlijke) overweging herleid tot dorpspolitiek – hoogstwaarschijnlijk om toch maar een kolommetje te kunnen schrijven. Soms lijkt het alsof journalisten hun eigen schrijfsels of deze van collegae niet volgen; of vertrouwen ze de waarde van hun eigen pennevruchten niet omdat ze weten hoe ze tot stand komen? Zoals vele dokters hun collegae in tijden van nood ook met een klein vertrouwen tegemoet gaan?
Andreas Kinneging zei eerder dit jaar in Knack:

Journalisten zijn vaak eenvoudige mensen, met een helder en eenvoudig wereldbeeld. Omdat ze alles graag op een rijtje hebben, gooien ze totaal ongelijksoortige grootheden in hetzelfde busje - deksel erop, eens flink rommelen en dan komt er iets uit waarvan ze denken: nou, zo zit het ongeveer in mekaar. Helaas is hun conclusie dan gewoon een verzinsel. [Andreas Kinneging]

Zo ook de reactie afgelopen week op de steunbetuiging van Luc Vandenbrande (EVP) aan de kandidatuur van Marek Antoni Nowicki voor de het vacante ambt van commissaris voor de rechten van de mens. Bijna alle krantencommentatoren drijven mee op de tonen van de zelfgenoegzame VLD-mandatarissen die zoals immer het medeleven van ieder verwachten maar dat nooit zelf aan de dag leggen. Luc Vandenbrande pleegt landsverraad door niet voor zijn grote Belgische blauwe kameraden te kiezen! Wij Belgen die in onze eendracht altijd de macht hebben gevonden hebben er een dissident bij.

Plots duikt daar uit het niets een ongeschreven regel dat landgenoten elkaar ten alle tijde moeten steunen om een positie te kunnen bekomen. Waarbij de zinsnede '... als deze aan het gezochte profiel voldoet...' vaak wordt vergeten.

En dat is Marc Verwilghen helemaal niet. Wanneer de motivatiebrief en het curriculum vitae van onze Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid en dat van de Poolse kandidaat naast elkaar worden gelegd komt dat over als respectievelijk dat van een kandidaat jobstudent en een hoogleraar.

De gewezen advocaat heeft zich toegelegd op grote mensenrechtenkwesties binnen het strafrecht aan de balie van Dendermonde! Gevolgd door een grote ministeriële carrière waarin verschillende grote wetten op de mensrechten het levenslicht zagen én... een actieve focus op mensenrechten als minister van Economie (??!!).
Ware het niet dat men Guy Verhofstadt ooit zelf heeft verweten de hulp van Frans Verleyen nodig te hebben gehad voor het schrijven van zijn burgermanifesten toch kan het opgepoetste curriculum van Verwilghen nergens anders dan op het kabinet van de Premier zijn opgesteld. Het voluntaristische dynamisme van Verhofstadt, om Verwilghen de laan uit te sturen, doorspekt het ganse document. "Maar Marc, ge zijt toch 25 jaar advocaat geweest, schrijft dat er maar bij; en als minister van Economie hebde gij toch ook nog altijd graag met de Afrikaantjes gedanst? Schrijft maar op!" moet het ongeveer hebben geklonken.

De Poolse tegenkandidaat neemt in tegenstelling tot Verwilghen de moeite om zich voor te stellen op een eigen website en bovendien in drie talen en heeft meer dan 25 jaar echte ervaring op het vlak van mensenrechten. Nowicki, met een enorme talenkennis, was ombudsman voor Kosovo, volgde het prestigieuze programma omtrent mensenrechten aan Harvard University, heeft tal van publicaties op zijn conto, kent de persoonlijke praktijkervaring uit het Poolse "Solidarności"-tijdperk en... heeft een programma!

Dat Vandenbrande voor Nowicki heeft gekozen siert hem. In zijn positie zou ik evenmin met een gerust hart kunnen slapen gaan met de gedachte in het achterhoofd dat de competentie van een internationaal erkende expert zou worden genegeerd voor partijpolitieke spielerei. Het uitroepen van de EVP-fractievoorzitter in de Raad van Europa tot verliezer van de week door de krant De Standaard dit weekend was dan ook laag bij de gronds. De in andere tijden luidkeels roepende hardcore democraten vonden dat Vandenbrande alles moet doen om Verwilghen uit de regering te krijgen. Omdat dan Dedecker zou vervangen, de PS/sp-a daarvan eczeem krijgen en VLD/MR ruilen voor CD&V/cdH, Leterme premier zou worden en Vandenbrande minister-president van Vlaanderen.
Help! Welke scenario's zullen de journalisten nog uit hun duim trachtten te zuigen? Het lijkt alsof de mannen en vrouwen zijn blijven steken in hun fictieve waarzeggerij over 2025.
Jongens, de zomer is over!

Marek Antoni Nowicki en Europa verdienen het, hoe graag men Verwilghen ook bij het politieke GFT zou plaatsen.

Royalisme bij Vlaanderen Vlagt

Zaterdagavond 10 September 2005. Traditioneel het weekend waarin de Last Night van de (Britse) Proms doorgaan; 110 jaar na het startschot probeert men nog steeds een breder publiek aan te spreken met een populair programma, een minder formele setting en goedkope tickets.

De laatste avond van de Proms hoort zo wat het hoogtepunt te zijn van de vergane glorie van The British Empire. Via Britse televisiestations wordt overal ter wereld nog een glimp opgevangen hoe het land nog steeds denkt de wateren te overheersen. Niets is minder waar.
Goedkoop volksvermaak in de belangrijkste steden van Groot-Brittannië waar een rechtstreekse uitzending van het feest te beleven valt, aangevuld met plaatselijk zangtalent. In de Royal Albert Hall zelf zitten de meer gegoeden, die zich traditioneel tot de grootste patriotten van het land ontplooien. Om de laatste avond bij te wonen moeten men immers minimaal 6 tickets bestellen binnen dat zelfde seizoen.

Een mens moet er wat voor over hebben om er met zijn vlag in het ijle te vendelen. Zo ook de mediageile groepering "Vlaanderen Vlagt (VL²)". Volgens hun webstek proberen zij Vlaanderen op een positieve wijze in beeld te brengen op elke mogelijke manier door het verspreiden van de Vlaamse vlag.

De vereniging is zich maar al te goed bewust van het onderscheid tussen de officiële Vlaamse Leeuw (met rode klauwen) en deze van de radicale Vlaams-Nationalisten. Volgens haar "wie-zijn-we" en haar statuten wensen zij geen onderscheid tussen beide te maken. Maar ik daag u gaarne uit om op hun website een afbeelding (bijvoorbeeld een foto van een actie) van een officiële Vlaamse Leeuw te vinden.

Bij het aanschouwen van de Proms afgelopen zaterdag kon ik mij niet weerhouden van de vraag wie nu eigenlijk die mensen zijn die bijna al hun weekends en een groot deel van hun centen ophangen aan het zwaaien met vlagen? Yvan Mertens, gewezen voorzitter van de Vlaamse volksbeweging (VVB) lijkt een van de drijvende krachten te zijn. Een organisatie die strijdt voor een onafhankelijk Vlaanderen. Ook de andere actieve leden lijken met een sausje van deze immer-oude-koeien-van-tijdens-de-wereldoorlogen-uit-de-gracht-halende vereniging overgoten.

Officieel wil Vlaanderen Vlagt echter geen positie innemen behalve het opkomen voor een mooi en fier Vlaanderen en presenteert zij zich partijneutraal.
Maar Google durft daar wel eens anders over te denken. Even snuffelen met 's werelds beste zoekmachine brengt een alternatieve "website-community" aan het licht waar de betere VL²-vrienden elkaar ontmoeten.
Het neutrale gezelschap had blijkbaar toch de nood gevoeld om een handig documentje op te stellen wat men dient te doen bij het debatteren over Vlaanderen en welke standpunten men dient in te nemen. Altijd handig voor de minder op de hoogte zijnde of de minder van intellectualistische capaciteiten overdroten millitant. Verder links ('verwijzingen') naar Vlaamse volksbeweging en naar een website over volkeren zonder staat... en alternatieve voorstellen om te bevlagen. Wat dacht u van 9 juni? Het herdenken van de oprichting van het Koninkrijk der Nederlanden in 1815.

Ook een klein jaarverslag staat er op de 'interne' website van de vrienden met heimwee naar gelukkig lang vervlogen tijden van het in korte broek met de Vlaamse Leeuw staan zwaaien. De kleine groep van actievoerders is tevreden dat ze geen praters zijn maar 'doeners' en overlopen hun gemeenschappelijke kommer en kwel tegen het rode bastion van de VRT-journalisten.

Maar wie draagt nu bij voor al deze evenementen? Volgens het financieel verslag kan de vereniging naast giften een beroep doen op goedwillige sponors. Altijd leuk, die edellieden met hun mecenaat. In de praktijk lijkt het te gaan om meer dan 20 000 EUR, maar van wie? Geen enkele link, geen enkele vermelding van een sponsors te vinden op hun website. Vrij bizar, of is het wat velen durven te vermoeden? Nee, ik laat het antwoord op deze vraag aan u over, beste lezer.

Voor mij is er maar een Vlaamse Leeuw; en het is deze met de rode klauwen. Elke andere vorm van Vlaams vexicolligisch amateurisme is verwerpelijk en hoort toe aan separatistische groeperingen met navelstaarderij.

Maar hier zal het gemiddelde lid van VL² waarschijnlijk niet stil bij staan. De gesprekken binnen deze zondagsclub vol van Vlaams-fetisjisme lijken zich te beperken tot het strikt noodzakelijkere der wegen naar het gerstenat. Of hoe de Vlaams-republikeinse vlagenmannen en -vrouwen met gestrekte armen in de Royal Albert Hall stonden te vendelen op het hoogtepunt van royalisme: God Save the Queen.
Ach, het Vlaamse separatisme lijkt soms heel veraf.

Olieprijzen in België: Over Lissabon en vazen in buitenverblijven.

Uit alle hoeken van de wereld - inclusief het dorpsgebeuren - wordt er geklaagd over de stijging van de olieprijzen van de laatste maanden. De prijzen aan de pomp worden duurder en ook de stookolie kende fikse stijgingen.

Ook in de Belgische 'dorpspolitiek' trachtten de regeringspartijen de kiezer warm te maken voor een of ander akkefietje van een voorstel. Vandaag is de kogel door de kerk. Een korting op de BTW van 17,35%.*
(onze Belgische journalisten zijn wederom van dergelijke onkunde gespijsd dat ze niet kunnen vermelden of het zou gaan over een - 17,35% of een (1-0,1735)*BTW: ongetwijfeld het laatste, maar laat de mensen maar in een waan.)

Eerder hadden de liberalen er een vaas voor over, althans volgens Laurette Onkelinckx. De vrouw van socialistische huize zelf zou later met veel verve met het voorstel instemmen om de petroleumindustrie te laten opdraven voor de energiefactuur.

Bedrijven zouden 150 miljoen euro moeten bijdragen aan de compenserende maatregelen! Verdraaid! Waar gaan we met z'n allen naartoe? In een vrije markteconomie kan het toch nimmer mogelijk zijn dat wanneer bedrijven iets aan de man brengen en mensen het gretig afnemen dat deze bedrijven het plots zouden moeten terugbetalen.
Al te gek voor woorden eigenlijk: het recht op vrij ondernemenen komt hier aardig in het gedrang. Bedrijven vragen toch ook nooit het loon van hun arbeiders terug omdat ze plots een zware kost minder goed kunnen betalen?

Zeker indachtig dat de overheid met veel meer middelen gaat lopen op deze petroleumproducten onder BTW en accijnzen. De petrochemische sector kan ook niet anders dan de prijsstijgingen op de (internationale!) markt ondergaan en zich zo goed als mogelijk schikken.

België, het land van de Europese Unie met bijna de laagste stookolieprijs, lijkt niet te hebben geleerd uit zijn geschiedenis en gaat gretig verder met het subsidiëren en tegen werken van zaken die heel wat vernieuwing met zich meebrengen.
Een stijgende olieprijs zetten aan (bewijzen internationale studies) tot innovaties op het vlak van energiebesparingen en alternatieven.

Maar van het Lissabon-proces is België nog niet overtuigd, dus we moeten niet al te veel structurele/ingrijpende maatregelen op dat vlak verwachten.


*Binnenkort zal de Europese Commissie België waarschijnlijk op de vingers tikken, maar dan zal het wel weer Europa zijn die iets tegen het sociale heeft.

Failure?

We bezoeken even www.google.be

en tikken in : 'Failure' (NL: ~ mislukkeling)

we klikken 'Ik doe een gok'

Als Google het zegt, dan moet het waar zijn?

If

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream -- and not make dreams your master;
If you can think -- and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools;

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on!"

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings -- nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run --
Yours is the Earth and everything that's in it,
And -- which is more -- you'll be a Man, my son!

If by Rudyard Kipling