De politiek van dé verveling of de verveling van dé politiek?

Vaarwel aan het biefstukkensocialisme. De tijd dat socialisten op de tonen van de internationale ten strijde trokken tegen de verloedering van de telgen der Kalkoenengeslacht lijkt definitief voorbij. Geen verwerping meer van het beest dat op menig Kerstmaal de centrale plaats tussen de genodigden mocht innemen in vele "kleinburgerlijke" families.

Voortaan wordt er alleen nog strijd gevoerd voor de beste vrienden van de mens - de trouwe viervoeters. Want zijn kalkoenen ondertussen al niet lang geweerd van de feestdis en hebben internationale studies niet aangetoond dat minder gefortuneerde mensen significant vaker een hond in huis nemen? Het lijkt dan ook vanzelfsprekend dat socalistische excellenties in hun streven naar het ontdoen van de wereld van alle armoede daar hun successen proberen te boeken.

Dezelfde ministerraad van het Koninkrijk België als deze die zich zorgen maakt (of beter zorgen zou moeten maken) over het in standhouden van onze sociale zekerheid heeft afgelopen week op voorstel van de socialistische excellentie Rudy Demotte beslist dat wie een hond in huis wil nemen maar beter eerst een verplichte vragenlijst invult. De Regering is immers van oordeel dat zij door het instellen van een heuse bureaucratie mensen zal ontmoedigen om zomaar een hond in huis te nemen.

De komst van onze welvaarstaat heeft een heuse verpersoonlijking van het dierenrijk met zich meegebracht door een in permanente staat van verveling verkerende mensenmassa. Wat op zich de werking van drukkingsgroepen allerhande ter bevordering van het pamperen van dieren heeft meegebracht. Maatregelen als het instellen van een zo'n vragenlijst kunnen dan ook alleen maar afkomstig zijn van dergelijke organisaties wiens opdracht ooit gerechtvaardigd was, maar nu zelf hard moeten knokken om te overleven. Nieuw onrecht uitvinden om ten strijde te trekken heet dat.

Dat er überhaupt mensen zijn die dergelijke denkpistes ontplooien kan alleen maar de creativiteit van zijn of haar persoonlijkheid benadrukken én alleen de "Schepper" verweten worden. Maar dat het ook effectief wordt voorgesteld als een keuze van de soevereine volkswil kan alleen door een Verhofstadtiaanse filosofie worden verklaard. Het gaat goed met België, want een zichzelf respecterende maatschappij die vooruitgang wil boeken in de wezenlijke zaken zou nimmer haar tijd aan dergelijke futuliteiten kunnen verspillen en durft te rekenen op het gezond verstand van de mensen.

Maar ook de politiek en de politici moeten zichzelf in stand houden, zij willen overleven. Het ingaan op onredelijke eisen door verwante drukkingsgroepen die dreigen "de zuil" te verlaten terwijl ze eigenlijk nergens anders heen kunnen hoort daar ook bij.

Wij beslissen - het volk zal wel volgen.

Het blijft uitkijken naar het Koninklijk Besluit ter uitvoering van de concrete modaliteiten van de Wet ter bevordering van de adoptie van naar euthanasie verlangende dementerende honden door homoseksuele koppels.

365 / 7 / 24

Het lijkt ondertussen al een onoverzienbare periode dat ik hier nog wat heb gepost op deze blog. Niet omdat ik u het niet meer zou gunnen, maar eerder als een gebrek aan een routineuze benadering van het schijnbaar eindeloos continuüm dat een mensenleven aanreikt.

Vermits mijn verwachtingen ten opzichte van u, gezien uw competenties, hoger liggen dan deze die u koestert van mij kan ik het mij permiteren om in deze post beknopt te werk te gaan.

De economie draait
365 dagen per jaar,
7 dagen per week,
24 uur per dag.

Bedrijven gaan steeds op zoek naar opportuniteiten waar zij de beste goederen en diensten aan de meest voordelige prijs kunnen aankopen. Waar ter wereld dat ook mag zijn. Naïvelingen zouden wel eens durven geloven dat het alleen maar zou gaan om goedkope rijststokjes en ander fraai speelgoed uit Aziatische gebieden. Maar India vormt op dit moment een van de regio's die zich het meest naar een dynamische kennisecononomie aan het ontwikkelen is. Dit alles tot groot jolijt van Europese en Amerikaanse bedrijven.

Wanneer u gaat slapen beste lezer, staat er in India iemand op die misschien begint te werken aan de boekhouding van het bedrijf waar u voor werkt. 's Avonds stuurt hij alles netjes via internet door naar uw baas die 's morgens bij zijn aankomst op het bureau de cijfers netjes in kaart voor zich liggen heeft.
Op dezelfde manier als de programmeurs van computerbedrijven op hetzelfde ogenblik de vooruitgang van het werk van hun collegae uit de andere kant van de wereld controleren. Werk gedaan aan minder dan de helft van de prijs.

Zullen wij al onze goederen en diensten hier kunnen houden? Ik hoop dat u ondertussen zich de naïviteit mag besparen.
Wij maken ons wijs de automobielindustrie te kunnen behouden door oversubsidiëring; ondertussen geven we de Chinezen en andere lage-loners mooi de kans hun auto's te perfectioneren tegen dat ze hier op de markt zullen komen in plaats van de concurrentie met hen aan te durven gaan. Mooie graantjes vandaag, maar een graanjever stoken zal er in de toekomst niet in zitten met zo'n attitude.

Wat blijft er dan voor ons? Natuurlijk zal men niet met al onze diensten gaan lopen; niet alles kan zomaar aan de andere kant van de wereld kunnen worden bedacht; Er zal een grote nood zijn aan diensten die lokaal verankerd zijn. Laat die lokale economie nu nood hebben aan loodgieters, metsers, bakkers en beenhouwers. Zij vormen het beroep van de toekomst van de Europese kenniseconomie zonder dat er ook maar een woord staat vermeld in de fameuze Lissabon-strategie. Heeft u in dit land al geprobeerd een loodgieter te vinden? Ik hoop dat de kapotte verwarming komt voor de koude winter anders zal u ongetwijfeld kou lijden.